امروز حرفهایی رو زدم که نباید میزدم و رازی رو فاش کردم که ایکاش نمیکردم

نمیدونم چرا چنین حماقتی کردم....نمیدونم

شاید میخواستم که بدونی که چرا کاری کردم که اونقدر دیر بشه

شاید میخواستم بهت ثابت کنم که بخاطر خوشبخت شدنت از خوشبختی خودم و رسیدن به تو گذشتم

و شاید میخواستم بهت ثابت کنم که هنوز هم دوستت دارم

پشیمونم از گفتنم

اما پشیمونی من سودی نداره

کلامی رو که از دهان خارج شد دیگه نمیشه کاری کرد

و حالا من موندم یه دنیا فکر وخیال

من موندم و یه دنیا عذاب و پشیمونی

سالها پیش که باید میجنگیدم اینکارو  نکردم ودلیل موجهی هم داشتم

اما حالا

حالا میخوام بجنگم..حتی با تو

یمخوام بر خلاف جهت آب شنا کنم

میدونم که هیچوقت تو رو بدست نمیارم...چون رسیدن ما به هم غیر ممکنه

اما بازهم میجنگم تا عشقت رو بدست بیارم

و بهت قول میدم که در این جنگ حتما پیروز میشم...قول میدم./

بازهم دروغ دیگه ای بهت گفتم...گفتم میرم تهران برا خرید!!!  اما نگفتم که میرم تا با آزمایشی دوباره ببینم که میتونم بدون پیوند باقی بمونم یا نه!!!

وقتی کنارمی انگار دنیایی در کنارمه

و وقتی نیستی انگار چیزی به نام روح در من نیست، اینروزها با وجود توئه که تونستم به بیماریم غلبه کنم، بیماری ای که همه میگفتند چاره ای براش نیست جز پیوند ریه حالا با وجود تو تونستم بهش غلبه کنم.

حالا دیگه میدونم که میتونم،، میتونم چون تو  در کنارمی.

و امیدوارم که همیشه در کنارم باقی بمونی...همیشه