همه جا هستــی
در نوشته هایم
در خیالم
در دنیایم
تنها جایی که باید باشی و ندارمت
کنارم است
گلکم
اینروزها بی حوصله ای و زودرنج
اما من با تمام عشقم هم قاصرم از تغییر حال تو
گویی دیگر محرم نیستم برای قلب پر دردت
کاش میدانستم که چه باید کرد
کاش
نمیدانم عشق چه جور است!!
ولی ...
من به تو ...
"حس عجیبی" دارم!
حس یک تشنه به آب ...
حس ابری که،پر از باران است ...
حس قلبی که پر از تشویش است ...
حس دستی که در دست ...
حس عکسی در قاب ...
حس ماهی در آب ...
حس شرمی زیبا که در گونه ات پیداست..
حس قلبی نالان ...
عشق من بی پایان ...
حس پرواز پرنده ،تا اوج ...
حس خوابی آرام ، پر ز رویای بهار ...
حس رفتن تا " تو" ...
" عشق" باید که چنین حس عجیبی باشد...
دلتنگ که میشوم فقیر میشوم،
کنج خرابه ی دلم آنجا که همیشه جای تو بود میشینم و گدایی محبتت را میکنم
از تو جز این جای خالی چیزی برایم نمانده ،
باورت میشود منه مغرور روزی گدای لحظه های قهر کردنت بشوم ؟
گلکم:
زمستان هم از راه رسید
و این اولین زمستان بی تو بودن است
زمستانی سرد که مطمئنا نبود تو برودتش رو چندیدن برابر خواهد کرد
آری گلکم
امسال اولین زمستان بی توست
یادت باشد
یادت باشد که پاییز را هم رفیق نیمه راه بودی و رفتی
که آنهم اولین پاییز بی تو بودن بود
پاییز را با هر جان کندنی بود گذراندم
حال مانده است زمستان و این هوای دو نفره
که نمیدانم با آن چه کنم
چرا که برای من و تو زمستان پر است از خاطرات زیبا و هزار رنگ.
یادش بخیر زمستان پارسال را
چه خوش بودیم...
و امسال
جای تمام بوسه هایت درد میکند هنوز
و جای تمام نوازشهایت کبود گشته
چشم هایم از فراقت خون فوران می کند و
دستهایم....
دستهایم تنهای تنهایند
بگذریم
نمیدانم این زمستان را تنهایی به بهار میرسانم یا نه
شاید روز یا نیمه شبی ؛ در کنجی مرا بیایند در حالیکه جای تمام بوسه هایت یخ زده است
شاید شبی سرد
و کنجی پر درد
مرا بیابند با هزاران درد بی درمان
و قلبی پر از عشق به تو
اما هر چه باشد
چه نزدیک باشی و چه دور
عاشقانه دوستت دارم
* غریب آشنا *
